Woordorgasme 21: Gouden Pik

Penis 21 – Je was zo mooi als een Madonnabeeld, toen je met Haramini op je arm omhoog rees in wat wel een hemel leek met al die kaarsen. Nu ik je weer naar beneden heb geholpen, kan ik niet nalaten je een handkus te geven en net als Bruno eerbiedig neer te knielen. Hij lijkt te bidden, terwijl Mami onvermoeibaar doorgaat met haar rondedans. Ze zet de vuvuzela aan haar mond en laat de hele ruimte galmen van de gouden klanken. Zelfs de Haraphallus trilt mee in mijn handen. Dat trekt de aandacht van Haramini.

Met wijd open babyoogjes gebaart hij enthousiast naar het ding alsof hij me aanspoort om mijn mobieltje op te nemen. Als ik meespeel en hem met een ernstig gezicht aan mijn oor houd, gaat er een schok door me heen: “Mag ik Bruno even?” klinkt een stem. Te verbouwereerd om tegenspraak te geven, doe ik wat me wordt gevraagd. Bruno kijkt op uit zijn trance en pakt de Haraphallus van mij aan. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, begint hij in zijn moedertaal een heel gesprek met de ‘beller’, wat ook door Mami met belangstelling wordt gevolgd. Jij en ik kijken elkaar aan. Is dit komedie, of magie van de bovenste plank?

Nu de klanken van de vuvuzela zijn verstomd, hoeft Bruno zijn stem niet meer te verheffen en gaat hij steeds zachter praten. “Waar gaat dit allemaal over?” vragen wij daarom maar aan Mami.
“Dat is de Ceremoniemeester,” legt ze geduldig uit alsof ook zij het heel gewoon vindt, “Bruno wordt ontboden in de Grote Zaal van Soneva Fushi voor zijn installatie als stamhoofd van het Nieuwe Volk.”
“Gaan jullie mee?” vraagt Bruno als hij het ‘mobieltje’ heeft weggeborgen in zijn sarong en opstaat. “Ja!” antwoordt Haramini, die door Mami in Bruno’s armen wordt gelegd. “Papa!” voegt hij er vervolgens beleefd aan toe, waardoor alle vragen in één moment zijn beantwoord.

Tijdens het bestijgen van alle trappen vanuit de mysterieuze schatkelder maakt Haramini tevreden brabbelgeluidjes als hij door Bruno zoet wordt gehouden met de Haraphallus. Ik bewonder jouw gestalte, die me door de dunne stof van je jurk toeschemert. Heupwiegend lach je naar me, je blaast me een kusmondje toe en likt zwoel langs je lippen. Voor het eerst sinds een hele tijd voel ik mijn erectie groeien, maar met Bruno, Mami en Haramini in de buurt lijkt geilheid ongepast. Met de koperen sleutel opent Mami weer een deur, die toegang geeft tot een klein vertrek. “Verschonen jullie Haramini even?” vraagt Bruno. Jij en ik respecteren zijn bevoorrechte positie als bijna-stamhoofd, dus we doen wat ons gevraagd wordt in de kamer die van alle gemakken is voorzien. Haramini vermaakt zich intussen kostelijk met de Haraphallus. Jouw moederschap voelt voor hem als een warm bad. Voor mij blijft de grote vraag hoe hij ermee zal omgaan, als hij beseft dat er behalve Bruno nog een man in zijn moeders leven is?

Vagina 21 – We vormen een geolied team en Haramini laat zich verzorgen als het prinsje dat hij is. Zwijgend bewonderen we ons nieuwe mensje, dat met zijn hele lichaam de gouden phallus omklemt. Bruno is de vader, we hebben het van Haramini zelf gehoord. Mij maakt het niet uit zolang ik jullie beiden kan beminnen. Jij lijkt het ook prima te vinden en nu is niet het moment om dit verder uit te diepen. Jij sprenkelt nog wat rozenwater over de baby en wikkelt hem behendig, met phallus en al, in zijn doek.

Begerig kijk ik naar je vingertoppen, waarmee je Haramini’s wang streelt. Ik hou van je. Net zoals ik van Bruno hou en nu ook van Haramini. Zelfs van Mami. We kunnen toch met z’n vijven een gezin vormen? Of zelfs met meer. Met de schat van Soneva Fushi kunnen we alles doen waarvan we ooit gedroomd hebben. Een gelukzalig gevoel borrelt in me op en ik trek je ietwat bruusk naar me toe. Beschermend leg je een hand op Haramini, de ander belandt op mijn dij. De baby kijkt het geamuseerd aan en richt zijn fonkelende ogen op mij.
‘Mama’, het klinkt zo zuiver dat de tranen me in de ogen springen.
Hij richt zich tot jou…´Dada’.

Net als we ons verliezen in een tongzoen stormt Bruno de kamer binnen ‘Kom mee, het is tijd. Geef Haramini aan mij!’ Hij wurmt zich tussen ons door en grist Haramini van de commode. Bruno beent de kamer weer uit en wij volgen vlak achter hem. Via een aantal gangen belanden we bij een grote deur, waarachter duidelijk tromgeroffel hoorbaar is. Als Bruno de deur open zwaait, stijgt er gejuich op. Het is de grote zaal van Soneva Fushi, die ik ken van het feest precies negen maanden geleden toen ik bij jullie was weggevlucht. Wat is er sindsdien veel veranderd….

In het midden van de zaal staat een magisch uitgelicht podium, waaromheen zo’n honderd mensen zich verzameld hebben. Mannen in net zo’n traditionele sarong als jullie en vrouwen in glinsterende lipaas. De stemming is uitgelaten en wordt opgezweept door het ritme van de instrumenten. Mami bespeelt uiteraard de vuvuzela en voegt zich heupwiegend bij onze kleine optocht richting het podium. Ze maken de weg voor ons vrij, sommigen knielen eerbiedig. Nieuwsgierige blikken en uitgestoken armen. Ik pak snel je hand maar niet tegen de angst. Het volk zal de moeder van de Hara geen kwaad doen en ik zal ervoor zorgen dat jou geen haar gekrenkt wordt.

Bruno bestijgt het podium en houdt ons met een handgebaar tegen. ‘Jullie niet, zoek maar een plekje. Dit duurt niet lang en daarna is het feest.’ Mami reikt hij wel de hand, we zijn te verbouwereerd om te protesteren.

Haar vuvuzela is nog het enige geluid en als de toon is weggeëbt richt ze zich in haar eigen taal tot het volk. Onverstaanbaar maar meeslepend. Ze bouwt de spanning in haar voordracht op en knikt naar een van de trommelaars dat ze weer mogen meedoen. Op het langzaam opgevoerde tempo van de muziek begint zij aan de inmiddels bekende rondedans. ‘Ha’ ‘Ra’ ‘Ha’ ‘Ra’. Bruno heft Haramini als een trofee in de lucht en de mensen drommen naar het podium. Jij staat achter me en slaat beschermend je armen om me heen. De muziek zwelt aan, het publiek deint als een golf en scandeert de Hara-mantra.

Bruno heeft duidelijk een erectie, die zich door een spleet in zijn sarong naar buiten waagt. Haramini hangt onbewogen boven zijn vaders hoofd, ze worden omgeven door een krans van licht. Plots bevrijdt de phallus zich uit de knuisjes van Haramini, klapt in de lengte open en vouwt zich om Bruno’s pik. Haramini’s ogen schieten blauwe stralen, Bruno kijkt triomfantelijk rond. Uit de zaal klinkt applaus, mensen vallen elkaar in de armen. Hij geeft Haramini aan Mami, die samen van het toneel verdwijnen. Bruno stapt van het podium en komt, met zijn gouden pik fier in de aanslag, in een rechte lijn op ons af. Jij fluistert in mijn oor: ‘Hij gaat je neuken’.