Husselbreien

‘Hoe gaat het met je boek?’
‘Lekker, ik ben aan het husselbreien.’
‘??’
‘Toen ik het einde van de rode draad eenmaal had, bleken er onderweg flinke knopen te zitten. Die moeten ontward, ik trek en priegel eraan. Ik kir van genot als een personage en passage onder mijn vingers naadloos in elkaar schuiven, ik mopper als ik ‘iets’ niet onder woorden kan brengen. Het verhaal dwingt me ook om pleisters van wonden te trekken en allerlei viezigheid onder ogen te zien. Maar het is mijn queeste, ik doe het.’
‘Zozo, en je blog?’
‘Ja, die kabbelt vrolijk mee. Als ik meer post, komen er meer bezoekers. En zo niet, dan niet. Dat husselbreien is essentieel voor het verhaal maar levert weinig op aan nieuw materiaal. Ik kom ook in een fase dat ik zuiniger word, het boek nadert zijn voltooiing en er moet iets te raden overblijven. Ik heb zelfs overwogen de blog te bevriezen.’
‘Nee hè, dat meen je niet.’
‘Jawel maar ik doe het niet. Ik vind het veel te leuk, mijn luikje naar het publiek zou ik nooit dichtklappen. Ik hoop dat ze geduldig en trouw zijn en anders, tja.’
‘OK maar je moet ze wel iets geven hè. De online community heeft je meer gesteund dan de zoveelste treinreiziger die straks tegen jouw roman aanloopt in de Top10 bij de AKO.’
‘Haha, afgesproken.’
‘Hoe was die date vorige week eigenlijk?’
‘Mmm, nou…zeer de moeite waard.’

Wordt vervolgd 😉