Naaldhakken, afscheid van de marathon

Ik zoek tevergeefs in mijn inbox naar een nieuwe opdracht, zo gewend ben ik geraakt aan het schrijven voor de marathon. Helaas, er komt niks meer.
Nou ja, tot de volgende editie begint en ik ook meedoe.  Ik ben benieuwd wat er verandert aan het concept, vooral de opzet van de stemrondes is voor verbetering vatbaar.

Desalniettemin heb ik enorm veel geleerd van de diverse opdrachten en de tijdsdruk die daarbij hoorde. In onderstaand verhaal  ontdekte ik bijvoorbeeld dat een schrijver zich elk perspectief kan veroorloven en levenloze dingen een stem kan geven. Heerlijk.

Daarom, voor wie het gemist heeft. Nog eenmaal en dan hou ik erover op.

Neem ons!
We horen haar aankomen en rechten reikhalzend onze ruggen.
De deur van de kast zwaait open en daar staat ze. In vol ornaat maar blootsvoets.
‘Neem ons!’ willen we schreeuwen.
Haar ogen schieten over de planken, blijven even hangen links boven en kijken ons dan recht aan.
Ze zet ons op de grond en trekt haar rokje iets omhoog. Haar poezelige voetjes schuiven geruisloos in het rode leren omhulsel, precies met de tenen in onze spitse neusjes. We stutten haar gestroomlijnde kuiten en geven haar de extra lengte waar ze recht op heeft. Ze is klaar om te gaan en klikklakt met ons de kamer uit.
Na een kort ritje stappen we uit bij een restaurant en staan neus aan neus met een paar onbekende, glimmende brogues onder een zwarte pantalon.
Wat een knapperds! En zo te zien heeft zij ook geluk met de meneer die erbij hoort.
Behaaglijk nestelen we ons onder tafel en luisteren naar het gepraat en gelach boven ons.
Bij het dessert is de stemming al aardig opgewonden, het gesprek gaat duidelijk over seks.
Met één van onze neusjes strijkt ze langs zijn onderbeen en prikt de hak plagend in zijn kuit.
Zijn hand glijdt onder tafel en hij pakt de pin. Verlangend strijken zijn vingers langs het gladde leer.
Na het restaurant belanden we in een club.
De muziek staat niet te hard, de dansvloer is wel vol. Gelukkig kan ze op ons prima dansen.
Na een tijdje zwieren, leiden de brogues ons naar een aparte ruimte achterin.
Het is erg donker maar er zijn meerdere personen die zich met elkaar vermaken. Voor we het goed en wel in de gaten hebben, worden we omhoog getild en kust meneer haar voeten. Hij laat zijn tong over ons leer gaan en likt kreunend aan de lange hak.
Als zij haar benen om hem heen slaat, belanden we net boven zijn billen. Het voelt heerlijk om zijn vetlaagje een beetje in te deuken.
Ze zal ons aanhouden, de hele avond.
Soms is het zo fijn om naaldhak te zijn.

(6de plaats in de 4de ronde)