Naar aanleiding van mijn artikel ‘Piemelpic’ krijg ik reacties, variërend van aanbiedingen voor mijn collectie tot het verzoek vooral mijn mond te houden.
Ja, over smaak valt niet te twisten. Er zijn liefhebbers voor wat ik beschrijf als een ‘slechte piemelpic’. Als je een piemel kent en lief hebt, kan er uiteraard ook meer door de beugel.
Ik dagdroom behalve over prachtige mannen ook geregeld over een boek.
Mijn boek om specifiek te zijn, het verhaal van Marise gedrukt en gebundeld in mijn handen. Het eerste wat ik dan zie is de kaft, binnenin zijn het gewoon lettertjes op papier.
Het lijkt me geweldig om de buitenkant van mijn boek te sieren met piemelpics.
Heel veel piemelpics.
Even uit de losse pols heb je ongeveer 200 fotootjes van 1 x 1 cm nodig.
Dat lijkt me de maximale afmeting om onherkenbaarheid te garanderen.
Ik kan natuurlijk googlen en her en der piemelpics downloaden maar dat mag eigenlijk niet hè. Het is beter als het ‘piemels met permissie’ zijn. Zou dat lukken?
Zoveel heb ik nog niet en (sommige) eigenaren kan ik niet eens terugvinden.
In het Land van Overspel verdwijnen soms mensen in de mist.
Hier kan ik het wel vragen:
Heb je een goede, desnoods slechte, piemelpic? (met of zonder andere lichaamsdelen in beeld)
Mail me die dan alsjeblieft. Je geeft daarmee toestemming deze op de kaft te plaatsen.
Foto’s zullen niet haarscherp en groter dan 1 x 1 cm afgedrukt worden
Jullie krijgen uiteraard artistieke vrijheid en een proefexemplaar van het drukwerk per mail retour (als het zover komt). Als we het minimale aantal van 150 niet bereiken, dan beloof ik plechtig dat ik alle ‘inzendingen’ zal deleten.
Ik maak de riemen vast,
XM
marisedh@outlook.com
Avontuur in Het Land van Overspel 
Ik heb overleg op het hoogste niveau met mijn piemel gehad maar hij is heel bang voor publieke ruimtes. Ooit was het een uiterst exhibitionistisch baasje dat overal zijn nieuwsgierige neus instak maar die tijden zijn helaas voorbij.
LikeLike