De beste 1%

In drie weken had ik minstens 500 mannen aan me voorbij zien trekken en dat werden er ongetwijfeld nog meer. De mannen haalden alles uit de kast om mijn aandacht te krijgen en vast te houden. Niet zelden leidde dat direct tot het einde. Door de kwantiteit van het aanbod kon ik het me veroorloven voor topkwaliteit te kiezen. Mijn parels, de beste 1%.  Ik had inmiddels een interessante collectie verzameld en twee zinderende dates achter de rug. Beide mannen zou ik nog een keer zien, en met eentje gingen de vlammen er geheid vanaf springen. Ik was ook nieuwsgierig naar andere parels.

Een maand geleden had ik me één minnaar nauwelijks kunnen voorstellen en nu vond ik het verdedigbaar dat ik een hele set had samengesteld. Een onderzoeker, architect, ondernemer, kunstenaar  en twee ICT-ers.  Een paar oudere mannen met ervaring en geduld maar ook jonkies met levenslust en de belofte van seksuele onvermoeibaarheid.
Ik wist eigenlijk niet precies wat ik verder met ze wilde maar dat was prima. Ik voelde de touwtjes stevig in mijn handen, had geen haast en stond open voor het avontuur.
Van schuldgevoel had ik weinig last, ik hield mijn huwelijk en gezin in de lucht en verdween wanneer mogelijk in mijn parallelle wereld. Mijn ‘Champions League’ verwende ik met foto’s en berichtjes en ondertussen bleef ik ploegen door de inkomende post om potentiële parels eruit te vissen. Ik had mezelf beloofd voorzichtig te zijn maar deze kans niet te laten schieten. Om de intensiviteit en reikwijdte van mijn queeste te vergoelijken hield ik mezelf voor dat ik veel aan de weet kwam over het fenomeen ‘man’.  Verslaafd aan de mogelijkheden en de aandacht, vrijwel blind voor de illusie en gevaren. Ik kreeg nauwelijks kans stil te staan bij wat er gebeurde, de rollercoaster van Secret Love was op volle snelheid.

Godje was ook online en in plaats van sexy foto’s had ik slecht nieuws voor hem. Hoofdschuddend had ik zitten terugdenken aan onze ontmoeting in het bos. Het was opwindend en stoer geweest maar we zouden, wat mij betreft, nooit verder kunnen gaan. Ik wilde mijn ‘minnaar’ niet onverwachts op straat tegenkomen, potentieel in het bijzijn van mijn of zijn gezin. Godje vond dat natuurlijk een kutsmoes. Ik zei dat ik er ook van baalde, misschien net iets meer dan ik werkelijk voelde. Na gepast tegenstribbelen stelde hij voor om dan maar mijn biechtman te worden, mijn eigen godje. Als ik hem deelgenoot zou maken van mijn avontuur inclusief emotie, twijfel en geile details dan zou hij me naar eer en geweten bijstaan en raad geven. Ik was hem dankbaar en liet een zweempje potentiële seks tussen ons bestaan.
Hij wilde als test graag de foto’s zien en sloeg zich na de eerste al voor zijn kop. Liefst zou hij me meesleuren naar een duister kamertje voor een flink pak op de billen. Zulk een stoute buurvrouw!  In plaats daarvan maakten we een afspraak om appeltaart te gaan eten bij Dudok en eens lekker te roddelen.